En wat is de bedrijfscultuur?
Categorieën:
Blogposts
“En wat is de bedrijfscultuur…?” Wordt dan vaak gevraagd.
Een minder eenduidige vraag kun je bijna niet stellen over een organisatie, en het antwoord is daarom dan ook niet gemakkelijk te geven. Doorvragen dus:
“wat bedoel je met bedrijfscultuur?”
“Nou gewoon, hoe de mensen met elkaar omgaan” of… “dat wat het bedrijf in haar missie- en visiestatements heeft staan, wat ze nastreven!”
Daarmee wordt het helderder. Er wordt een keuze voorgelegd. Een keuze tussen twee volstrekt verschillende werelden.
Met de eerste mogelijkheid wordt geappelleerd aan de wens om het toch wél een beetje fijn te hebben op het werk, of om professioneel, of ambitieus bezig te kunnen zijn. Collegialiteit te ondervinden misschien. Daarmee vraagt men ook naar het verborgene, de onderstromen en of het er wel veilig is.
De tweede mogelijkheid is datgene waarmee een bedrijf (graag) naar buiten treedt, een beetje synoniem met het gewenste imago. De reden waarom een bedrijf de werkgever van het jaar wordt en ook: datgene waarmee een bedrijf door de mand kan vallen als de statements niet worden nageleefd of niet daadwerkelijk in de chromosomen en botten van de cultuurdragers zitten. In dat laatste geval struikelt de bedrijfsleiding en daarmee het hele bedrijf over haar eigen holle frases.
“Ja hoor, wij hebben een fijne cultuur, we willen een platte organisatie, agile en volledig transparant met korte lijnen….”. “….dat hebben we gisteren in het MT besloten!”
Cultuur moet zich dus daadwerkelijk in alle contacten en handelen manifesteren. Het gaat om duidelijkheid, om het weten waar je aan toe bent. Het gaat erom veilig te zijn binnen de organisatie waar je je broodwinning hebt. Om het vertrouwen in elkaars goede wil, competenties en verantwoordelijkheid. Om respect voor elkaars rol, persoonlijke - en maatschappelijke belangen.
Bedrijfscultuur, het is het onzegbare, het buikgevoel, de reden waarom je fluitend komt en gaat naar je werk, de reden waarom je “ja” zegt tegen de uitdaging van een nieuwe baan.
Een minder eenduidige vraag kun je bijna niet stellen over een organisatie, en het antwoord is daarom dan ook niet gemakkelijk te geven. Doorvragen dus:
“wat bedoel je met bedrijfscultuur?”
“Nou gewoon, hoe de mensen met elkaar omgaan” of… “dat wat het bedrijf in haar missie- en visiestatements heeft staan, wat ze nastreven!”
Daarmee wordt het helderder. Er wordt een keuze voorgelegd. Een keuze tussen twee volstrekt verschillende werelden.
Met de eerste mogelijkheid wordt geappelleerd aan de wens om het toch wél een beetje fijn te hebben op het werk, of om professioneel, of ambitieus bezig te kunnen zijn. Collegialiteit te ondervinden misschien. Daarmee vraagt men ook naar het verborgene, de onderstromen en of het er wel veilig is.
De tweede mogelijkheid is datgene waarmee een bedrijf (graag) naar buiten treedt, een beetje synoniem met het gewenste imago. De reden waarom een bedrijf de werkgever van het jaar wordt en ook: datgene waarmee een bedrijf door de mand kan vallen als de statements niet worden nageleefd of niet daadwerkelijk in de chromosomen en botten van de cultuurdragers zitten. In dat laatste geval struikelt de bedrijfsleiding en daarmee het hele bedrijf over haar eigen holle frases.
“Ja hoor, wij hebben een fijne cultuur, we willen een platte organisatie, agile en volledig transparant met korte lijnen….”. “….dat hebben we gisteren in het MT besloten!”
Cultuur moet zich dus daadwerkelijk in alle contacten en handelen manifesteren. Het gaat om duidelijkheid, om het weten waar je aan toe bent. Het gaat erom veilig te zijn binnen de organisatie waar je je broodwinning hebt. Om het vertrouwen in elkaars goede wil, competenties en verantwoordelijkheid. Om respect voor elkaars rol, persoonlijke - en maatschappelijke belangen.
Bedrijfscultuur, het is het onzegbare, het buikgevoel, de reden waarom je fluitend komt en gaat naar je werk, de reden waarom je “ja” zegt tegen de uitdaging van een nieuwe baan.